Patatje oorlog

Patatje oorlog

Franky en Coen, twee frituurhelden uit Brabant die in Oekraïne voor de bevolking patat en snacks bakken, reizen door het kapotgeschoten land en bakken bakken vol. Het geeft de bevolking troost en stilt de honger.

Om de twee jaar vindt bij ons in de Achterhoek de ‘Slag om Grolle’ plaats. Daar wordt het gevecht, dat tijdens de Tachtigjarige Oorlog werd geleverd om het stadje, nagespeeld op een heus slagveld. De bewoners van Groenlo beleven in drie dagen zo echt mogelijk de periode die daar bij hoort.

Als een waar culinair journalist begaf ik mij in het jaar 1627 op zoek naar food voor mijn eerste blog. Ik stelde idiote vragen als: „Is deze soep vegan?” en „Is dit varken aan het spit de voorloper van de hippe pulled pork?” Al snel kwam ik erachter dat het een weinig divers eetfestijn was. Wie wel eens het Leids Verzet meeviert, weet dat er keuze is uit hutspot, haring en wittebrood. Lekker simpel eten.

Wat de pot schaft

Eigenlijk zou de 17e eeuw prima bij mij passen, qua eten dan. Want eten wat de pot schaft, geeft wel rust. Kom ik in een restaurant met een enorme kaart dan word ik bij voorbaat al erg onrustig. Meteen na mijn bestelling heb ik spijt en kijk ik nerveus naar de interessante gerechten die bij de buren op tafel worden gezet. Eigenlijk wil ik van alles op de kaart één hapje.

Terug naar het slagveld. De slag was geslagen en van al het kijken naar het vechten hadden mijn gezelschap en ik flinke trek gekregen. We belandden op het plein waar De Timp uit Zieuwent - voor al uw feesten en partijen - fijne vertrouwde snacks verkochten. We bestelden alle vier een snack met een patatje oorlog erbij. Wat zo’n bak versgebakken aardappels afmaakt is, behalve de uitjes en pindasaus, de mayonaise.

‘Aus Holland?’

Waarschijnlijk is dit typisch Nederlands. Tijdens mijn vakanties in verre landen ben ik vaak raar aangekeken als ik om “mèjoonees wis mij freis” vroeg bij de souvlaki, carne estufada of wienerschitzel. Of er volgde een cynisch vrolijk ‘Aus Holland?’

De Britten maken het nog bonter. Die wisten mijn vers gebleekte patat te verknallen met een fikse scheut moutazijn. Dat geeft het zuurtje, dus mayonaise is niet meer nodig, zal de gedachtegang erachter wel zijn. Vrienden die eens een lang familieweekend Londen deden, geneerden zich wel een beetje toen moeder een grote tube Zaanse mayonaise uit haar tasje pakte en daar de hele familie mee bediende. Maar niemand zei nee.

Gerelateerde zoekwoorden