Nachtzuster
Lees hier de blog bij ADIn mijn rode autootje rijd ik de nacht door, als ambulant begeleider in de zorg. Ik houd van werken in de nacht. De rust, de tijd die je hebt voor de mensen en soms de hectiek en spanning die de nacht brengt. En er is genoeg ruimte om met mijn eigen kookbedrijf bezig te zijn overdag. Samen met mijn collega’s die ik op hun vaste standplaats assisteer behoor ik tot een divers team, met veel culturen. Wij zijn altijd bezig met eten. In de allereerste plaats als het gaat over onze gezondheid en voeding in de nacht. Wanneer eten? Wat eten? Niet eten? Wie wil er gebak?
Om de stemming er in te houden, neem ik regelmatig iets uit mijn keuken mee. Maar nog liever struin ik de locaties af, op zoek naar onbekende recepten en restantjes van de exotische maaltijden die zijn meegenomen van huis. Rond middernacht arriveer ik op een groot complexenpark. Hier werken vijf collega’s samen. Net op tijd om door Farid een halal frikandel uit de airfryer voorgeschoteld te krijgen. Nee, eigenlijk ben ik net iets te vroeg. Bah! Mag je nooit zeggen, altijd dankbaar zijn voor het eten wat ons gegund is. Maar Bah! Heeft niets met de halal te maken, maar alles met een frituur snack uit de airfryer. Bah! Mijn spellingscontrole kent het woord airfryer niet, frituurpan wel. Dat houd ik graag zo.
Liever kom ik tijdens de ramadan. Als na zonsondergang mijn moslim collega’s eerder op het werk komen wordt er een complete tafel gedekt met veel gerechten, Er wordt gekookt met kikkererwten, lamsvlees, komijn en er is veel zoet. Ik begin dan graag ook iets eerder en laat mij met liefde aan tafel slepen, want gedeeld zal er worden! Farid serveert de heerlijkheden die zijn vrouw heeft gemaakt.
Als Cynthia is ingeroosterd, drink ik om 3:00 uur koffie met haar. Zij komt uit Suriname en woont nog niet heel erg lang in Nederland. Zij heeft hilarische verhalen over het werken op de ambulance in haar geboorteland. Maar het liefst praten wij over eten. Ik probeer zelf wel eens wat Surinaams te koken, maar ben nog niet zo bekend daarmee. De eerste les van Cynthia is over de drie stromingen in de eetcultuur. Voor Sharon van de Kook maak ik wel eens roti. Mijn klanten die het niet kennen vinden het fantastisch, door de kenners wordt het afgeserveerd. Ik vraag om tips bij Cynthia. De beste masala voor de beste roti is hier niet in Nederland te krijgen. Daar gaan we al. Ze belooft het voor me mee te nemen uit Suriname. Dat duurt nog driekwart jaar voordat ze gaat, ik heb geduld. De pindasoep kennen we allebei. Maar haar Surinaamse versie is zo anders dan mijn Indische. “Ketjap?” Probeer ik voorzichtig. Dat is dus vloeken in de Creoolse kerk.
Tegen 3:30 uur rijd ik verder. Ondertussen grijp ik in mijn broodtrommel. Boterham met kaas van de markt. Ook lekker.
*Vind het verschil van recepten van pindasoep bij sharonvandekook.nl
Reacties
Let op: HTML wordt niet vertaald!